1 – زندگي حقيقي : راه يافتگان به عالم عندالله از زندگي حقيقي در محضر خداوند که در حقيقت اثر و جلوه ي اسم « حي» سبحاني است ، برخوردارند . « بَل أَحياءٌ عندَ رَبَّهُم يرزَقون » زنده اند و نزد پروردگارشان روزي دارند. (آل عمران / 169)موهوم بودن حيات دنيا و حقيقي بودن حيات عندالله در قيامت براي غافلان و مجرمان معلوم مي شود ، آن گاه که فرياد حسرت برآورده و مي گويند: « يا لَيتَني قَدَّمَت لحَياتي » اي کاش براي زندگي ام چيزي پيش فرستاده بودم. ( فجر/ 24 ) زيرا آن هنگام روزي است که « يعرَضُ الذَِين کَفَروا عَلي النِارِ أذهَبتُم طيباتُکم في حَياتِکُم الدُِنيا وَ استمتعتُم بها فَاليومَ تُجزَونَ عَذابَ الهُونِ بِما کُنتُم تَستَکبِرون ....» کافران به آتش سپرده شده و به آنها مي گويند پاکي هايتان را در زندگي دنيا از بين برديد و از حيات دنيا بهره اي اندک جستيد . پس امروز عذاب خارکننده را نتيجه مي گيريد براي آنچه استکبار ورزيديد ( احقاف / 20 ) شايد در اين آيه منظور از طيبات ، پيمان پاک ملکوتي بر عبوديت حق تعالي باشد که کافران با استکبار ورزيدن در حيات دنيا بهره ها و ثمرات آن را با رور نکرده و تباه مي کنند و در قيامت با مواجهه حيات حقيقي و کشف پوچي حيات دنيا فرياد افسوس شان بلند مي شود.